Fredrik Svedhem was een van de allereerste studenten die voor Ivy Global kwam werken. Tegenwoordig werkt hij als innovatie coördinator onderhoud op Sint-Maarten. Hij vertelt over zijn nieuwe baan en over hoe hij terugkijkt op zijn periode bij Ivy.
Fredrik kwam in 2015 net terug van een zes maandenlange stage in Kinshasa (Congo), toen hij via Watse Weber met Ivy kennismaakte. ‘Ik zat toen precies in een soort gat tussen mijn bachelor en master in, dus dit paste heel goed. Er lag op dat moment een opdracht bij Vopak voor mij samen met nog een andere student Pieter om de PI&D’s up te daten en beeldend te maken. Het was echt pionieren. Een opdracht met potentie die vrij klein begon. Na het pilot waren ze heel tevreden en konden we het project uitbouwen en moesten we stapsgewijs nieuwe studenten, teams, erbij nemen en inwerken. Uiteindelijk werkten er verspreid over vier terminals zeker 25 Ivy’ers.’
Voor Fredrik was dat een geheel nieuwe ervaring. ‘Het was elke week alsof je een nieuw bedrijf had. Eerst ben je bezig met te zorgen dat iedereen op tijd komt, zich aan de veiligheidsvoorschriften houdt. En op het moment dat dat loopt, ontstaat het volgende issue en dan weer het volgende. Ik weet nog dat ik heel veel tijd bezig ben geweest om jongens zo snel en gericht mogelijk te leren wat ze eigenlijk zagen. Want als jij nog nooit naar een pompwerk hebt gekeken of een industriële vloeistofklep gezien hebt, dan is het best lastig om dat direct te zien. En om het werk snel te doen, waren er kleine details die je juist moest begrijpen. Die jongens kwamen vers van de opleiding.’
Daarna kwamen er kleinere opdrachten voorbij binnen Ivy, maar inmiddels heeft Fredrik een baan op Sint-Maarten. Iets dat voor hem volledig uit de lucht kwam vallen. ‘Mijn partner werkte bij het RIVM en deed een uitzending naar Sint-Maarten voor zes maanden. Tijdens mijn vakantie was ik hier en ontmoette ik wat collega’s waarmee zij gewerkt had. Een had er lucht van gekregen dat ik in Delft ingenieur was. Hij had een vriend die daarom nog wel even met mij wilde praten en dat bleek de directeur van mijn huidige werkgever te zijn. We hadden een gesprek van anderhalf uur en toen vroeg hij: ‘Wat is je prijs?’ Dat was voor mij heel onverwacht, ik kwam er vooral om kennis maken en had niet verwacht dat er een baan uit zou rollen.’
Dus werkt hij sinds kort bij Windward Roads Infastructure, dat onder andere wegen, rioleringen en andere leidingen aanlegt. ‘Ik probeer in deze fase stapsgewijs kennis te maken met het bedrijf en alles dat daaraan vastzit. In mijn taak ben ik bezig met alle processen om het onderhoud heen. Er is vanuit de bedrijfsleiding heel erg een informatiebehoefte om te begrijpen wat er precies gebeurt en welke beslissingen er genomen moeten worden. Op dit moment worden die beslissingen niet echt gemotiveerd. Ze weten soms niet eens hoeveel onderhoud er aan bijvoorbeeld een kraan gedaan is. Dan kan je niet eens de balans opmaken van hoeveel het onderhoud heeft gekost. Dat overzicht is er niet. Ik zet daarvoor dus een infrastructuur op en leer de jongens hier ook om daarmee te kunnen werken.’
Terugblikkend denkt hij veel aan zijn periode bij Ivy Global te hebben gehad. ‘Ik heb er echt heel veel kunnen leren’, vertelt Fredrik. Het was voor hem de praktische aanvulling na een heel theoretische studie. ‘Bij veel studenten, als je ze een steeksleutel geeft en zegt: ‘Draai die bout aan’, dan doen ze dat vaak niet op de juiste manier. Ze kunnen uitrekenen wat de exacte spanning moet zijn, maar als ze de taak daadwerkelijk moeten uitvoeren, hebben ze geen idee hoe dat moet. Want je gebruikt helemaal geen steeksleutel voor het aandraaien zelf. Je hebt een momentsleutel nodig en die steeksleutel gebruik je om het moertje aan de achterkant tegen te houden. Dit soort praktijkwerk maakt je studie af.’
Die ervaring heeft wat Fredrik betreft zeker geholpen met het krijgen van zijn huidige baan. ‘Ik begin nu langzaam de omvang van mijn opdracht te beseffen. Als ik hier over twee jaar klaar ben, dan ziet het er hier anders uit. De directie heeft dus heel veel vertrouwen in mij. En dat komt niet door mijn studie. En ook niet doordat ik een keer een leuke commissie gedaan heb op een studentenvereniging. Dat komt door de praktijkervaring. Handschoenen aan, helm op en naar buiten!’