2021 zit er zo goed als op. Ook voor Ivy Global. Oprichter Jorn van der Schaaf blikt terug op wederom een door het coronavirus beheerst jaar. En tevens het voor hem voorlopig laatste volledige jaar bij Ivy. 

Ik verwacht dat we beter bewapend zijn voor nieuwe lockdowns, stelde Jorn een jaar geleden na een het ook voor de industrie hevige eerste coronajaar. Die verwachting bleek gerechtvaardigd. ‘Vorig jaar was het echt heel spannend, toen de grote eerste lockdown werd ingevoerd. Dit jaar zag je wel steeds bij een verzwaring van de maatregelen dat er soms wat projecten werden stilgelegd of opgeschoven, maar de impact was veel minder. Bij misschien 10-20 procent van de projecten was het dan even aanpassen, maar het kwam nooit in de buurt van een complete catastrofe, zoals in 2020. Het was steeds slechts een stapje terugzetten. Dit jaar was wat dat betreft een stuk eenvoudiger.’

De opdrachtencurve van Ivy loopt dus eigenlijk tegengesteld aan die van de pandemie. ‘Als besmettingen afnamen, namen de projecten toe en als de besmettingen toenamen namen de projecten af. Naar de zomer toe ging het dus erg goed. In het land met vaccineren – er kon weer meer – en ook bij ons op de werkvloer. De stijgende lijn zat erin, veel nieuwe projecten, maar na de zomer viel dat toch weer terug. Minder omzet, minder projecten. Het jaar kabbelde door in plaats van dat we er echt nog een stap bij konden zetten.’ 

Waar Jorn de meeste gevolgen van de coronacrisis merkt, is de interne sfeer bij Ivy. ‘De relatie met onze werkstudenten lijdt eronder. Voorheen hadden we regelmatig borrels, feestjes en andere activiteiten en waren er op maandag vaak twintig man op kantoor, waar de nieuwe studenten werden ingewerkt. Dan krijg je een stuk meer binding met elkaar. Doordat die pandemie al zolang woedt, heb ik pakweg driekwart van onze huidige studenten nog nooit gezien.’ En dat is jammer, want het gevoel dat Ivy bij zijn medewerkers oproept, wordt als heel belangrijk beschouwd. ‘Want als iemand het leuk vindt om bij Ivy te werken, dan vertelt-ie dat door aan vrienden en die melden zich dan weer aan.’  

Naar een 9+ toewerken

Datzelfde doel heeft Ivy bij zijn klanten. Er wordt dan ook ingezet op een 9+ beoordeling. ‘Als iemand een 8 geeft, dan is het goed. Dan is-ie dik tevreden. Maar als iemand een 9 of meer geeft en hij op een verjaardag met iemand over werk praat, dan gaat hij spontaan ook Ivy noemen. ‘Ik heb een bedrijf meegemaakt en wat die allemaal doen! Dat is zo gaaf.’ Dat wil je. Zowel bij de klanten als de medewerkers gaan we voor de 9+. Daar zijn we nu het hele bedrijf op aan het inrichten.’ Dat zal niet 1-2-3 gaan, beseft Jorn. ‘Het is een proces van jaren.’ 

Een van die jaren maakt Jorn zelf niet mee. Nu hij het bedrijf in de steigers heeft gezet en er een stabiele basis staat, laat hij Ivy deze zomer – voorlopig – achter zich. ‘Alles bij elkaar ben ik nu tien jaar bezig met Ivy. Ik vind het heel leuk om creatief bezig te zijn en dat gebeurt volop in de opstartfase, dan moet je alles neerzetten. Dat creatieve proces is de laatste jaren minder. Daarom wil ik een tijd even wat anders doen. Het hoofd leeg te maken, de creativiteit stimuleren. Dus neem ik een jaar afstand van Ivy.’

Grote Semco-stap

Hoewel Ivy volgens de Semco – als een zelfsturend bedrijf – wil opereren, zal het toch een grote stap zijn. ‘We zijn er altijd vanuit gegaan dat je de overkoepelende baas niet meer nodig hebt, maar tot nu toe is-ie er altijd wel geweest. We zeggen soms van niet, maar uiteindelijk is er altijd nog die back-up. Diegene die toch even wordt gevraagd hoe hij er tegenaan kijkt. Ook tijdens de vergadering, wanneer we de beslissingen maken – wordt er vaak heel erg naar mij gekeken. Dat wil ik dan liever niet, maar het is wel zo. De enige manier om dat echt te doorbreken is op een gegeven moment zelf weg te gaan. Dan creëer je een volledig zelfsturende groep. Of ze dat nu willen of niet.’

Of Jorn vervolgens in de zomer van 2023 terugkeert, hangt af van de ontwikkelingen die er zonder hem zijn gemaakt. ‘Ik wil immers de creativiteit van de rest van Ivy de ruimte geven. Natuurlijk wil ik wel weer bij Ivy betrokken zijn, maar hoe die rol er dan uitziet… Als het goed draait, dan kan het zijn dat ik me beperk tot een adviserende rol. Maar als ik zie dat er nog heel veel stappen te zetten zijn, kan ik ook nadrukkelijker terugkeren.’

Rauw op het dak

De reacties op het vertrek waren wisselend. ‘Ik heb het aangekondigd tijdens onze heidag. Het was voor iedereen een schok, ook al zagen een paar het wel aankomen. Sommigen baalden er stiekem wel van, denk ik. Uiteindelijk vindt iedereen – nu de eerste emoties wat gezakt zijn – het vooral spannend. Maar iedereen op zijn eigen manier. De een omdat er een stukje leiderschap wegvalt. De ander vraagt zich af of er dan de juiste beslissingen worden gemaakt. Weer een ander maakt zich meer zorgen over de financiën, of daar genoeg controle op is. Iedereen heeft zijn eigen spanning daarin. Toch denk ik dat de volgende fase ook komt. Er was de schok, nu is er de spanning en snel volgt de uitdaging.’

Daar ziet Jorn nu al de eerste contouren van. ‘Het versnelt bepaalde processen binnen het bedrijf. Dat zie ik nu al in gesprekken, dat we het met elkaar over dingen hebben, die we anders nog niet zouden bespreken. Ik hoop echt dat er dingen gaan ontstaan en dat er grote stappen worden gemaakt. Voor mensen op persoonlijk vlak, maar ook voor Ivy zelf.’