In het najaar van 2022 kondigde Ivy Global-oprichter Jorn van der Schaaf aan een break van een jaar te nemen. Hij was vooral benieuwd naar hoe Ivy zich verder zou ontwikkelen op het gebied van zelfsturing als hij niet meer bij de (dagelijkse) bedrijfsvoering betrokken zou zijn. Inmiddels is hij terug en vertelt hij hoe het jaar hem bevallen is. 

Hoewel hij vooral nieuwsgierig was naar hoe het Ivy zou vergaan, was dat niet de enige uitdaging die er getackeld moest worden. Zou Jorn het zelf ook kunnen? Na 8,5 jaar het door hem opgerichte bedrijf loslaten. ‘De voorbereiding was daarin heel belangrijk, waarbij we heel goede afspraken hadden gemaakt over hoe ik eventueel op de hoogte gehouden zou worden indien het slecht zou gaan', zo blikt Jorn terug. 'Dat gaf duidelijkheid, rust en ruimte aan beide kanten en maakte het makkelijk afstand te nemen.’

Vier seizoenen: opluchting en black box

‘Het jaar bestond voor mij eigenlijk uit vier seizoenen’, vervolgt Jorn. ‘Vanwege die goede voorbereiding en doordat ik mij in de laatste maanden al stapsgewijs steeds minder had bemoeid met de gang van zaken, voelde de eerste periode echt als de lente: opluchting en vrijheid. Ik had het gevoel dat het goed opgepakt werd bij Ivy en dat het wel liep. Het loslaten ging als vanzelf en ik heb mezelf in die eerste periode gedwongen om niet naar de cijfers te kijken.’

Daarna kwam zogezegd de zomer: ‘Ik heb toen wel eens naar de cijfers gekeken, maar ik zag dat alles uitstekend ging. In november (2022, red.) werd er zelfs een record aantal uren gedraaid. Dus ik kon vrijuit genieten. Maar toen ik een halfjaar weg was, begon de herfst. Ivy was voor mij een black box geworden. Ik kon de cijfers wel inzien, maar had geen idee meer hoe het eraan toe ging op de werkvloer. Dat gaf mij een heel ongemakkelijk gevoel. Tijdens de laatste maanden ebde dat weer weg en was ik heel erg bezig met: en wat nu? Het jaar was immers bijna voorbij. Ik wist nog niet of ik terug zou keren en hoe dat eruit zou zien. De vragen daarover kwamen steeds meer, terwijl ik dacht: Ja hallo, ik heb nog drie maanden. Ik wil er nog even over nadenken. Dus er ontstond een bepaalde druk, zowel vanuit mezelf als vanuit een aantal mensen binnen Ivy.’

Alles bij elkaar vindt Jorn het proces van het jaar heel interessant. ‘Je verwacht dat je in het begin heel spannend vindt, maar eigenlijk was dat heel makkelijk en werd het naar het einde toe steeds moeilijker.’

Nieuwe rol

Inmiddels is Jorn een paar maanden terug, waarbij het zijn eerste taak was om met iedereen bij te praten. ‘Daarbij merkte ik wel dat sommigen direct wat meer achterover leunden, zo van: vertel mij maar weer wat ik moet doen. Maar van die directeursrol wilde ik zo veel mogelijk weg blijven. Ondertussen was ik zoekende naar hoe mijn rol er dan wél uit ging zien. In de periode dat ik weg was, hadden sommigen immers ook taken, initiatieven en projecten naar zich toegetrokken. En dat is niet erg. Sterker nog, dat was precies waar ik vooraf op hoopte. Dus dat moet ik dan ook alleen maar ondersteunen en aanmoedigen.’ 

Momenteel richt Jorn zich daarom meer op de langetermijnvisie met betrekking tot zelfsturing of beter gezegd zelforganisatie. ‘Qua omzetgroei heeft Ivy een geweldig jaar doorgemaakt, maar wel met heel veel focus daarop. Zo is op het gebied van zelfsturing de boel deels gestagneerd. Dat klinkt raar voor een jaar waarin ik als directeur vertrok en er heel veel dingen goed van mij werden overgenomen, maar ondertussen zijn de dingen daaromheen wat verwaterd. Uiteindelijk ligt het stukje eigenaarschap nog bij te weinig mensen. Als dat bij tien, vijftien man komt te liggen, dan ga je je als organisatie veel sneller ontwikkelen en zul je sneller gaan reageren op veranderende omstandigheden van buitenaf. Daar zit mijn toegevoegde waarde de komende periode, denk ik, om ervoor te zorgen dat dat breder binnen Ivy wordt geïmplementeerd.’

Voorstelrondje

In het jaar dat Jorn weg was, is het aantal vaste werknemers bij Ivy bijna verdubbeld. Dat betekent ook dat er veel nieuwe gezichten waren om mee kennis te maken bij zijn terugkeer. ‘Voor mijn vertrek kende ik iedereen door en door en was ik bij bijna elke sollicitatie betrokken, maar nu moest ik mij ineens aan vijftien man voorstellen. Het wordt ook een uitdaging om hen allemaal in dat verhaal mee te nemen, want het duurt soms wel een jaar of twee voordat mensen écht doorhebben hoe we werken binnen Ivy.’

Ook voor Jorn is het op sommige gebieden wennen, want er is het nodige veranderd. ‘Voor mijn vertrek hebben we de teams geïntroduceerd en je ziet dat die teams nu veel meer verantwoordelijkheid naar zich toe hebben getrokken en beslissingen nemen. Eigenlijk zijn de drie regio’s allemaal hun eigen organisatie geworden. Dat is heel gaaf, want het nemen van beslissingen en dus ook processen verlopen daardoor nu veel sneller.’

De conclusie een paar maanden na zijn terugkeer is dat Jorn niet bang is om nog een keer een jaar weg te stappen. ‘Ik zou dat zeker durven en ook wel willen op een gegeven moment. Het hoeft niet per se een jaar te zijn, een half jaar of negen maanden kan ook. En misschien wel in een iets andere vorm. Dat Ivy voor mij iets minder een black box wordt.’